20 سپتامبر 2022- آیا شما یک پرنده سحرخیز هستید یا یک جغد شب؟ این دو اصطلاح به ترتیب برای افرادی که سحرخیز هستند، و افرادی که در انتهای روز فعال هستند و شب تا دیر وقت بیدار می مانند بکار می رود.

الگوهای فعالیت و چرخه خواب ما می تواند بر خطر ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت نوع 2 و بیماری قلبی تأثیر بگذارد. تحقیقات جدید منتشر شده در Experimental Physiology نشان می‌دهد که چرخه‌های بیداری/خواب، باعث تفاوت‌های متابولیکی شده که ترجیح بدن ما را برای استفاده از منابع انرژی تغییر می‌دهند.

محققان دریافتند که در افرادی که دیرتر بیدار می مانند، توانایی استفاده از چربی به عنوان منبعی برای تولید انرژی کاهش می یابد، به این معنی که چربی ها ممکن است در بدن تجمع یافته و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهند.

در حقیقت تفاوت های متابولیک به این موضوع مربوط می شود که هر گروه چقدر می تواند از انسولین استفاده کند تا جذب گلوکز توسط سلول ها را بمنظور ذخیره سازی و استفاده از آن به عنوان انرژی، ارتقا دهد. افرادی که "پرنده ی سحرخیز" هستند بیشتر به چربی به عنوان منبع انرژی متکی هستند و در طول روز با سطوح بالاتری از آمادگی هوازی نسبت به " جغدهای شب " فعالیت می کنند. از طرف دیگر، جغدهای شب در هنگام استراحت و در حین ورزش از چربی کمتری برای انرژی استفاده می کنند.

محققان دانشگاه راتگرز، در نیوجرسی، شرکت کنندگان(51 نفر) را بر اساس کرونوتیپ - تمایل طبیعی به فعالیت و خواب در زمان های مختلف - به دو گروه سحر خیز و شب زنده دار، طبقه بندی کردند. آنها از تصویربرداری پیشرفته برای ارزیابی توده بدنی و ترکیب بدن و همچنین حساسیت به انسولین و نمونه های تنفسی برای اندازه گیری متابولیسم چربی و کربوهیدرات استفاده کردند.

شرکت کنندگان به مدت یک هفته تحت نظر قرار گرفتند تا الگوهای فعالیت آنها در طول روز ارزیابی شود. آنها یک رژیم غذایی با کنترل کالری و مواد مغذی داشتند و مجبور بودند در طول شب چیزی نخورند تا تأثیر رژیم غذایی بر نتایج را به حداقل برسانند. برای بررسی ترجیحات سوخت مورد استفاده در بدن، آنها در حالت استراحت قبل از انجام دو جلسه تمرینی 15 دقیقه ای مورد آزمایش قرار گرفتند: یک جلسه با شدت متوسط ​​و یک جلسه با شدت بالا روی تردمیل. سطح تناسب اندام هوازی از طریق چالش شیب مورد آزمایش قرار گرفت که در آن شیب هر دو دقیقه 2.5 درصد افزایش می یافت تا زمانی که شرکت کننده به نقطه ی خستگی برسد.

محققان دریافتند که افراد سحرخیز نسبت به افراد شب زنده دار از چربی بیشتری برای انرژی در زمان استراحت و در حین ورزش استفاده می کنند. افراد سحر خیز همچنین به انسولین حساس تر بودند. از سوی دیگر، جغدهای شب به انسولین مقاوم بودند، به این معنی که بدن آنها به انسولین بیشتری برای کاهش سطح گلوکز خون نیاز داشت و کربوهیدرات ها را به عنوان منبع انرژی بر چربی ها ترجیح می دهد. اختلال در توانایی این گروه در پاسخگویی به انسولین برای افزایش استفاده از سوخت می تواند مضر باشد زیرا نشان دهنده ی خطر بیشتر دیابت نوع 2 و/یا بیماری قلبی است. علت این تغییر در ترجیحات متابولیکی بین افراد سحرخیز و شب زنده دار هنوز ناشناخته است و نیاز به بررسی بیشتر دارد.

پروفسور استیون مالین، نویسنده ارشد این مقاله از دانشگاه راتگرز، گفت: تفاوت در متابولیسم چربی بین "پرندگان اصبحگاهی" و "جغدهای شب" نشان می دهد که ریتم شبانه روزی بدن ما (چرخه بیداری/خواب) می تواند بر نحوه ی استفاده بدن از انسولین تأثیر بگذارد. حساسیت یا ضعیف در توانایی پاسخ دادن به هورمون انسولین، پیامدهای عمده ای برای سلامتی ما دارد. این مشاهدات، درک ما را از اینکه چگونه ریتم های شبانه روزی بدن ما بر سلامت ما تأثیر می گذارد، افزایش می دهد. از آنجایی که به نظر می رسد کرونوتیپ فرد بر متابولیسم و ​​عملکرد هورمون های او تأثیر می گذارد، پیشنهاد می کنیم که کرونوتیپ به عنوان یک عامل برای پیش بینی خطر بیماری یک فرد استفاده شود.

ما همچنین دریافتیم که افراد سحرخیز از نظر بدنی فعال‌تر هستند و سطح آمادگی جسمانی آنها نسبت به افراد شب زنده دار که در طول روز بی‌تحرک‌تر هستند، بالاتر است. تحقیقات بیشتری برای بررسی ارتباط بین کرونوتیپ، ورزش و سازگاری متابولیکی مورد نیاز است تا مشخص شود که آیا ورزش زودتر در روز فواید سلامتی بیشتری دارد یا خیر.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2022-09-night-owls-greater-diabetes-heart.html